Elke dag koffie, samen lachen: voor deze ouderen is het Ikea-restaurant hun dagelijkse uitje
Journalist Ingmar Vriesema ging voor NRC op pad en sprak met een groepje ouderen die bijna dagelijks aanschuift in het restaurant van Ikea in Eindhoven. Druk en rumoerig? Zij genieten juist van de reuring en het gezelschap.
Wim (78), Annie (77), Jos (76) en Ad (74) komen al jaren in het zelfbedieningsrestaurant van Ikea voor een bakkie, een praatje en soms zelfs voor het avondeten. Ze kopen zelden iets, ze komen alleen voor het restaurant. Ad en Annie uit Sint Willebrord komen wekelijks vier keer, Jos uit Breda haalt dat ook met gemak, maar Wim is recordhouder: hij sloeg bijna geen dag sinds hij in 2008 met pensioen ging. Geregeld komt hij twee keer per dag. Ze hebben hun favoriete plek; een wit tafeltje in de hoek, met vrij uitzicht op heel het restaurant. Ze zien alles, horen alles — en vormen samen een hecht groepje. „Soms vullen we hier drie tafeltjes”, zegt Annie.
Zweedse gehakballetjes
Voor winkels die een restaurant of een koffiehoek hebben is dit vooral een strategische plek — het trekt mensen de winkel in, houdt ze langer binnen en verlengt de verblijfstijd. Het restaurant van Ikea is een fenomeen op zich en inmiddels een van de grootste foodketens ter wereld. Bijna iedereen kent het wel: de volle dienbladen, het geroezemoes van gezinnen en de geur van Zweedse gehaktballetjes.
Maar het zelfbedieningsrestaurant is ook een bestemming op zichzelf geworden. Niet alleen voor mensen die snel iets willen eten tijdens het shoppen, maar ook voor bezoekers die puur komen om er goedkoop te eten. Denk aan het beroemde Ikea ontbijtje van 99 cent met de Family Card: een kaiserbroodje, een plakje kaas, een likje roomboter en wat komkommer. Simpel, en voor heel veel mensen onweerstaanbaar.
Gezellig samenzijn
Voor Wim is de ochtend in het restaurant inmiddels een vast ritueel. Al zeventien jaar komt hij bijna elke dag. Hij woont op twee minuten met de fiets en om half tien zit hij in de Ikea. Of het nu druk is of niet maakt hen niet uit, het gaat hen vooral om het samenzijn, een praatje en een beetje op elkaar letten. Zo maakt Annie regelmatig iets lekkers mee voor thuis. Jos: “Voor mij een hele maaltijd. Nasi of macaroni of hachee, voor in de magnetron.” Zo biedt het restaurant van Ikea, iets wat minstens zo belangrijk is als een hapje eten: een toegankelijke plek waar mensen zich welkom voelen, elke dag weer.
